SPIRITUALITEIT, EEN WEG NAAR NIETS?

Ik ben een zoeker, zoals zoveel mensen, zoals jij. Zo ben je hier dan ook terecht gekomen. De site (www.spiritualiteit-in-alle-eenvoud.be) is gewoon gegroeid met mijn eigen ontwikkeling en ik heb er geen pretenties mee. Gewoon delen, ik probeer niets of niemand te overtuigen van mijn gelijk, want dat heb ik niet. Eigenlijk weet ik niet of het allemaal wel zo in elkaar zit.

Na jaren hard werken in de sociale sector en maatschappelijke engagementen kwam de ziekte CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) in het jaar 2000 in mijn leven en dat was een totale ommekeer. Ik werd zwaar geconfronteerd met mijn beperkingen, maar ik had ook nog veel mogelijkheden omdat ik een mildere vorm van CVS heb. Mijn ego werd echter ook zwaar aangepakt en er was veel verdriet. Zeer positief blijkt nu achteraf, het moment zelf was het niet zo fraai. Ik was altijd al een spirituele zoeker, maar de ruimte die op termijn vrijkwam in mijn hoofd en hart zorgden dat die zoektocht in een stroomversnelling kwam. Veel gestudeerd, veel boeken gelezen en ook de spirituele wereld verkend met zijn diverse vormen: boeddhisme, reiki, sjamanisme, siberisch sjamanisme, engelenwerk, natives, emotioneel lichaamswerk,…

Maar nergens vond ik de rust die ik zocht.
Voor mij waren vragen in die tijd: wie ben ik als mens; in hoeverre bepaalt mijn ego nog mijn denken en handelen; kan ik alles en iedereen vergeven om wat gebeurd is en nog gebeurt; in hoeverre oordeel ik nog over mezelf, de ander en het geheel; vind ik belangrijk wat ik doe of hoe ik het doe; voel ik onvoorwaardelijke liefde voor mezelf, de ander en het geheel.

Na acht jaar vechten tegen CVS door te blijven werken in de sociale sector was het op in 2008: burn-out en thuis in ziekteverlof zonder perspectief op genezing. Een tweede zware klap voor mijn ego en terug veel verdriet. En achteraf gezien terug heel positief.
Vanaf dan heb ik geen cursussen en opleidingen meer gevolgd, gewoon vanuit het besef dat ik er toch alleen voor stond, niet alleen in mijn leven maar ook op spiritueel vlak. En ook dat bleek een zegen. Ik kon het alleen maar in mezelf vinden, helemaal alleen.

2013 was dan een jaar van verdere spirituele verdieping en op het einde van dat jaar een derde klap voor mijn ego: het einde van een relatie waarvan ik dacht dat die toekomst had en terug alleen thuis, ditmaal zonder dat er nog volwassen kinderen in huis waren. Opnieuw veel verdriet. Achteraf gezien terug hetzelfde, een heel positieve periode, hoe moeilijk die soms ook was. De tekst de essentie van spiritualiteit werd geschreven en bijgewerkt in 2015, 2016 en 2017.

En dat is het geworden op deze site, gewoon omdat ik alles geschreven had wat ik te schrijven had, gezegd wat ik te zeggen had.
Dat dacht ik, maar in de zomer van 2023 kwam er toch een nieuw filmpje bij: struikelen in de stilte. Het is een verwerken van een vijftigtal kaartjes die ik de laatste tien jaar gemaakt heb.
Mijn leven is veel eenvoudiger en veel stiller geworden. Het is allemaal minder en minder, kleiner en kleiner geworden. Ik ben meer naar binnen gegaan, stilte binnen en buiten mijn leven werd belangrijker en waarden als ’niets-doen’, ’niet-weten’ en ‘het niets’ namen de bovenhand.
De natuurfilosofie van het taoïsme was daarin heel inspirerend. (Niets doen betekent niet letterlijk niets doen, maar wel het leven nemen zoals het komt en niet zelf ingrijpen om te veranderen).

Waarom heb ik telkens geschreven dat het een vruchtbare periode was nadat mijn ego een deuk gekregen heeft en er ook zoveel verdriet was? Omdat (spiritueel) groeien alleen maar kan als het ego verder en verder afgebroken wordt, het ego kleiner en kleiner wordt, er van het ‘zelf’ niet veel overblijft. Of niets.
Wat komt dan in de plaats? Liefde.

Ik heb meer en meer rust gevonden, ik heb mijn essentie ontdekt.
Die waarheid heb ik in mezelf gevonden en daar zijn geen vormen meer, geen woorden meer, dat overstijgt het verstand.
Een waarheid die mij vertelt wie ik in essentie ben, hoe te leven en hoe de wereld in elkaar zit. Ook al weet ik niet of het allemaal wel zo is. Maar het voelt wel aan dat het zo zou kunnen zijn.
Er is eenvoud, stilte, rust, liefde, vrede, niet-weten, kleinheid, minder en minder, schoonheid, zwijgen en ‘het niets’.
Dat is wat we in essentie zijn: Bewustzijn. Liefde. God.

Mijn weg was en is niet goed of slecht, net zoals geen enkele weg bij iemand verkeerd is. Het is altijd juist wat er gebeurt, er is niets verkeerd in ons leven.
Ik had het allemaal nodig om te komen waar ik nu ben.
Ook, en eigenlijk dankzij CVS. Raar om te zeggen, maar eigenlijk mag ik dankbaar zijn dat CVS in mijn leven gekomen is.
(Zoals Wim Kayzer het formuleerde: Dit is wat je heel misschien geluk kunt noemen: dat je het bestaan zou moeten vervloeken, maar niet verder komt dan het te prijzen).
Het is wel een zware weg geweest, en dat is het nog. Beperkingen hebben door ziekte (ook al valt dit soms mee) en het ego dat afgebroken wordt (dat ik laat afbreken door het leven zelf maar ook door het vuur in mezelf), het is niet altijd leuk om te beleven.
Ook zijn er veel dagen dat ik die inwendige rust niet vind, dat ik eruit gebonjourd word, dat de stem van het ego weer te luid klinkt, dat het vuur in mij weer te fel brandt, dat het moeilijk is om in die stilte en liefde te blijven vertoeven.

 
Nu ga ik nog altijd verder. Jed Mc Kenna en veel andere schrijvers hebben mij de structuur getoond hoe te kunnen ontwaken, een ‘CURSUS IN WONDEREN’ en de boeken daarrond brengen een verdieping om deze weg verder te gaan. Waarheen? Op zich nergens heen in onze wereld van het ego, het verstand, het denken.

Maar het NIETS waar we dan in terecht komen is niet leeg, het is de afwezigheid van alles uit de ego-wereld, maar de aanwezigheid van alles op spiritueel vlak.

Het niets is DE GROTE STILTE waar ik nu (2022) in gegleden ben.
Het is THUISKOMEN.

 
“Wat een vergissing te denken dat de stilte noodzakelijkerwijs de woestijn is, de leegte, de afwezigheid van iedere activiteit, van iedere schepping.In het algemeen kun je zeggen dat er twee soorten stilte zijn: die van de dood en die van het hogere leven. Het is goed om juist deze laatste te begrijpen. Die stilte is geen levenloosheid, maar een intense activiteit die zich voltrekt in de schoot van een volmaakte harmonie. Zij is ook geen leegte, geen afwezigheid, maar een volheid die je kunt vergelijken met wat mensen ervaren, die verbonden zijn door een grote liefde en iets beleven dat zo intens is, dat ze het niet met gebaren of woorden kunnen uitdrukken. De stilte is een kwaliteit van het innerlijk leven.”