DE ESSENTIE VAN SPIRITUALITEIT

Zoals vermeld in de inleiding van deze website (www.spiritualiteit-in-alle-eenvoud.be) draait mijn spirituele zoektocht rond het vinden van rust.

Vandaar het uitgangspunt:

HEB JIJ RUST GEVONDEN IN HET (SPIRITUELE) LEVEN DAT JE NU HEBT?

Zo ja, dan hoef je niet verder te lezen, neen, dan is dit misschien iets voor jou.

VOORAF WIL IK NOG HET VOLGENDE BRENGEN:

• Wat ik hier schrijf is doorleefd. Het is een innerlijk weten. Ik heb het ont-dekt en ont-dek het nog tot in het diepste van mijn Zijn. Ont-dekken is de bedekking weghalen, de mist laten optrekken. Ik veronderstel dan ook dat het leven zo in elkaar zit, maar eigenlijk weet ik het niet. Ik ben niet ‘verlicht’. Er zijn niet veel mensen die ‘het weten’, die ‘het ervaren hebben’ en meestal zwijgen die omdat het waarschijnlijk niet in woorden uit te drukken is. Waar ze toch spreken heb ik hen hier en daar geciteerd.
   
• De hele uitgebreide tekst kan ik ook samenvatten in enkele zinnen:
  Naar waarheid ben ik reeds jaren op zoek en heb het misschien gevonden: ik heb geprobeerd 'mezelf' te vinden en ik heb ontdekt wat ik niet ben: ik ben niet mijn lichaam, ik ben niet mijn denken, ik ben niet mijn persoonlijkheid, ik ben niet mijn ‘ik’.
  Wat dan wel? Ik ben Zuiver Bewustzijn. Niet meer en niet minder.
  We staan niet los van alles en iedereen uit onze omgeving en veel verder tot het universum, maar vormen er één geheel mee.
  Alle andere ideeën komen uit een duaal denken en daar mogen we van verlost raken. Er komt dan een einde aan het denken en piekeren, aan het ongelukkig zijn om de beperkingen van ons lichaam en aan het gevoel tekort te hebben.
  Er komt een einde aan het streven, eisen en verwachten.
  We zoeken geen houvast meer buiten onszelf en denken niet meer dat we afhankelijk zijn van omstandigheden uit onze omgeving, van anderen of van het verleden met zijn trots en verdriet.
  We raken verlost van het dwangmatige ego, de persoon, de zoeker, de werker.
  We ontdekken dat het leven zichzelf leeft, dat alles is zoals het is, dat we mogen zijn zoals we nu zijn, dat we niet moeten veranderen en dat niets moet veranderd worden. Veranderingen komen vanzelf.
  We ontwaken uit de droomstaat, uit de wereld waarin we leven.
  Dan komt er vreugde in ons leven, helderheid en verdwijnt de angst. We herkennen onszelf zoals we in essentie zijn en altijd zijn geweest: stil, onvoorwaardelijk liefdevol, vrij, open, vredig, stralend en inwendig rustig.
  Dit wordt herkend als onze wezenlijke natuur: Zuiver Bewustzijn.
  Daar is Liefde, Leegte, Niets en toch Alles. Daar is het goed.
   
• Een tekstje van Maharaj is nog bondiger:
  “Als hij door de wetten van zijn eigen bestaan de weg naar huis terugvindt, laat hij elke motivatie varen, omdat zijn interesse in de wereld verdwenen is. Hij wil niets meer, niet van de anderen en niet van zichzelf. Ten opzichte van alles en anderen sterft hij en dan wordt hij het Al. Niets willen en niets doen, dat is echte creativiteit. Waarnemen hoe de schepping opkomt en weer ondergaat in je hart is een mirakel.” ⁽¹⁾
   
• Deze tekst is maar een begin. Meer schrijven heeft geen zin, dan wordt het een boek. Daarbij, wat ik zou schrijven over het ‘naar binnen gaan’ zullen persoonlijke ervaringen zijn en daar ben je niets mee. Je moet het zelf ervaren…
   
• Inhoud van de tekst:
  - inleiding
  - 1. het proces om te ontwaken in de droomstaat
  - 2. het proces om te ontwaken uit de droomstaat
  - 3. waarom is dit nu allemaal zo belangrijk?
  - 4. Het leven is dus zeer eenvoudig
   
  

INLEIDING

Waarom vinden we geen rust? Waarom blijven we zoeken naar iets anders, iets beters, iets mooiers? Waarom blijven we zoeken naar geluk, ook al weten we dat geluk vluchtig is, nooit kan blijven bestaan? Antwoorden zijn te vinden in het spel dat het ego met ons speelt. De waarheid ligt o.a. in het non-duaal denken. Je kan het proces gaan om je eigen waarheid te ontdekken en zo ook de waarheid, want er is maar één waarheid.

Veel schrijvers, denkers en mensen die ontwaakt zijn zeggen dat de wereld waarin wij leven en het universum niet echt zijn, dat het een droom is, dat we leven in een droomstaat. Heel moeilijk om te begrijpen en nog moeilijker om het uit te leggen. In de loop van deze tekst doe ik een zeer bescheiden poging.

We kunnen spiritueel groeien door twee processen te gaan. Het eerste is wakker worden in de droom, het tweede is wakker worden uit de droom.

Wakker worden in de droom doe je met je verstand en je denken. Dit proces kan je dus zelf in handen nemen en eraan werken.
Boeken, cursussen, opleidingen, andere mensen,… zijn dus belangrijk om de waarheid te leren begrijpen met je verstand.

Om wakker te worden uit de droomstaat heb je je verstand en je denken niet nodig, integendeel, het is een hindernis. Net zoals andere mensen dat kunnen zijn.
Dat kan alleen jijzelf in je eentje, helemaal alleen, in eenzaamheid, in alle rust en vrede. Een ander kan het niet in je plaats doen. Naar binnen gaan en je niet meer laten afleiden door wat anderen doen. Dit proces kan je enkel ondergaan, je kan er niet aan werken of ernaar streven. Vol overgave, niets-doen en het ego loslaten. Al wat dan kan gebeuren is genade, is een ontwaken uit de droom.
 
 

1. HET PROCES OM TE ONTWAKEN IN DE DROOMSTAAT

WAAROM IS ONZE WERELD EEN DROOM?
De wereld waarin we leven zou een illusie zijn. Hoe kan dat nu? Alles is toch heel echt? Als ik met mijn teen tegen de tafel stoot, dan doet dat pijn, als ik water op mijn hoofd krijg, dan ben ik nat. Geen discussie. Dat is allemaal heel echt.
Met onze zintuigen ervaren we dit allemaal als heel echt, maar wat gebeurt er dan ’s nachts als die zintuigen wegvallen? Dan dromen we vaak en die dromen ervaren we ook als heel echt? Als we wakker zijn, is die wereld tijdens de slaap een droomwereld, maar als we slapen is onze ‘echte’ wereld dan ook een droomwereld?
Is die tafel echt? Natuurlijk, als ik erop sla doet mijn hand pijn, maar wat zegt de kwantumfysica?
Deze tafel bestaat uit hout, hout bestaat uit moleculen, moleculen uit atomen en atomen uit kwantumdeeltjes. Deze atomen zijn leeg op die minuscule kwantumdeeltjes na. Een voorbeeld: het eenvoudigste atoom dat we kennen, waterstof, bestaat uit een proton waaromheen een elektron cirkelt en de baan van het elektron is zo’n honderdduizend keer groter dan het proton. Daartussen is alleen lege ruimte. Geen lucht ertussen, gewoon leeg, niets. Als de kern van waterstof zo groot was als een biljartbal, dan stond het elektron er meer dan vijf kilometer vandaan. En ertussen: niets. Alle atomen zijn dus lege ruimten. Uit die lege ruimten zijn wij opgebouwd, wij, onze aarde, ons universum. Alles. Maar alles is leeg. Alles is dus niets. Daarenboven kunnen die kwantumdeeltjes een golfje zijn of een punt, ook beide tegelijk, kunnen ook op twee plaatsen tegelijk zijn en ze nemen pas hun vorm aan als er een waarnemer is. Deze tafel is, net als ons hele universum, een holografische verschijning. Onze hersenen en onze zintuigen zijn zodanig geprogrammeerd dat we die tafel waarnemen als een solide ding. Onze hersenen en onze zintuigen zien en voelen alle kwantumdeeltjes van de tafel enkel als een punt. Voor ons een werkelijkheid, maar eigenlijk is materie een illusie want diezelfde kwantumdeeltjes kunnen ook een golf zijn, of beide of geen vorm aannemen als er geen waarnemer is en dan is er geen tafel meer. Alles neemt een vorm aan zoals wij die (willen) zien.
Albert Einstein zei: ‘De werkelijkheid is niets anders dan een illusie, zij het een hardnekkige’

Maar ook op het vlak van het denken kunnen we veel vragen stellen; veel gedachten, gevoelens, emoties, denkbeelden, concepten, visies,… creëren we vanuit ons denken en dus vanuit ons ego. Maar zijn die allemaal wel echt? Waar is ons denken als we slapen, waar zijn de emoties als de tijd de wonden heelt, waar zijn die visies als we andere opvattingen aannemen, waar is het ego als we niet meer kunnen denken? Als die zomaar kunnen verdwijnen, zijn die dan echt of creëren we zelf voor een deel onze wereld. Zien we ons wereldje niet zoals we zelf zijn? Maar creëren we die ook niet voor een deel zoals we zelf zijn?
 

HOE KUNNEN WE DE WAARHEID LEREN BEGRIJPEN MET ONS VERSTAND?
Daarvoor zijn twee dingen belangrijk: ontdekken wie of wat we niet zijn en de rommel opruimen die het ego gecreëerd heeft om die waarheid te bedekken.

Wie ben ik? of beter nog: wat ben ik?
Hierop kan je een reeks antwoorden geven die evident zijn: ik ben …, partner van…, dat beroep, sporter, ouder van, mens, denker, dat leven opgebouwd,… Maar blijft dit alles bestaan? Je kan langdurig ziek worden en dan heb je die beroepstitel niet meer, ben je geen sporter meer; je huwelijk kan op de klippen lopen en ben je niet meer de partner van…, je kan dement worden en niet meer de denker zijn,… En als je dood gaat, wat blijft er dan nog over?
Wat blijft er altijd bestaan, ook al verandert er zoveel in je leven, ook al ga je dood? Belangrijk is om te weten wie of wat je niet bent. Dat is ook de methode om non-dualiteit te benaderen en Bewustzijn te ontdekken: bedenken wie of wat je niet bent en zo de ruimte creëren om te ervaren wie of wat je wel bent.

Veel mensen hebben ‘ervaren’ wat we in essentie zijn en hebben dit ook neergeschreven in de Mahabharata, de BhagavadGita, de Veda’s met de Upanishaden, de Tao Te Ching, de Plaatjes van de Os, in het Soefisme, de Odyssee, de christelijke mystici waaronder Meester Eckhart, het Gnosticisme, het Thomasevangelie,… om wat bekende boeken en stromingen te noemen. (De laatste twee zijn niet echt non-duaal. Het streeft een vereniging na met het goddelijke, niet dat we één zijn). Daarin lezen we dat we in essentie niet zijn wat we opgebouwd hebben in dit leven, niet onze persoonlijkheid, niet onze identiteit, niet ons denken, niet ons verleden, niet ons ego,… Wat dan wel?

We zijn alleen maar Bewustzijn. Niet alleen wij, maar ook alles in onze omgeving, in onze samenleving, op deze wereld, in het universum,… is hetzelfde Bewustzijn. Dus deze tafel, de stoel, de dieren rondom mij, het huis, de tuin,…allemaal hetzelfde als ik ben. Bewustzijn en verder bestaat er niets. Nu hoor ik je denken: ja, ja, maar ik ben toch een zelfstandig iemand, deze tafel staat los van mij, dat beest loopt waar het wil,… Natuurlijk is dat zo, maar toch is alles wat we zien, horen, voelen, proeven en ruiken het gezamenlijk Bewustzijn dat alle vormen aanneemt. En ook alles wat we niet ervaren met onze zintuigen is Bewustzijn. Gewoon alles wat IS.

Dat is een moeilijk gedeelte voor ons verstand, want met ons denken en onze zintuigen kunnen we dit niet begrijpen en ervaren. De tafel, je geliefde, je buurman zijn allemaal hetzelfde Bewustzijn als jij. We leven dus niet in een wereld van aparte voorwerpen die op aarde staan en levende wezens die erop rondlopen, maar in een wereld waarin alles één en hetzelfde is. Alles en iedereen als afgezonderd van jou zien is tweeledig, duaal denken, alles zien als één groot geheel is non-duaal denken, eenheidsdenken.
Gelukkig zijn er vergelijkingen om het duidelijk te maken; een zee bestaat niet uit miljoenen druppeltjes. Ieder druppeltje dat omhoog spat kan even denken dat het op zich bestaat, maar direct is het weer water, zee en geen miljoenste van de zee. Een golf kan denken dat die op zich bestaat, maar direct verdwijnt die weer en is er zee. Een andere vergelijking: alle vormen die je ziet kan je vergelijken met zandkastelen op het strand. Schijnbaar staat ieder kasteel op zich, maar uiteindelijk is het gemaakt van allemaal hetzelfde zand en door de wind en water verdwijnt de vorm, maar niet het zand wat het in essentie is en blijft. Alles verdwijnt uiteindelijk, maar niet wie we in essentie zijn: Bewustzijn.
We zijn dus één groot Bewustzijn, één groot geheel waarin alles vervat zit en wat jij ook bent. Niet als een apart deeltje dat je denkt dat je bent, maar je bent het geheel. Geen druppeltje, wel de zee.
Jouw bewustzijn is dus HET BEWUSTZIJN.
Jouw bewustzijn is niet jouw denken en jouw verstand, maar juist datgene dat overblijft als het denken en het verstand verdwenen zijn.

Maar wat is dit Bewustzijn dan wel?
Sommigen noemen dit God, anderen de Tao, het Zijn, Pure of Goddelijke energie, Brahman, Bhagavan, Onvoorwaardelijke Liefde, Universele Liefde, Licht, het Absolute, Waarheid, de Werkelijkheid, het Al, het ware Zelf, het Oneindige,… Uiteindelijk is het allemaal hetzelfde en toch benoemt geen enkele term de essentie. Want de waarheid is te groot voor woorden, met ons denken en ons verstand kunnen we de waarheid niet vatten, met ons lichaam en onze zintuigen kunnen we de waarheid niet leren kennen. We kunnen het maar ervaren vanuit het Bewustzijn zelf (wat we in essentie zijn). Op bepaalde momenten in je leven ervaar je dat en zeg je: ‘dat is het’ en je zwijgt.
Dat kan dan een mystieke ervaring zijn, heel mooi en heel bijzonder, het kan de eerste stap zijn, maar dat is geen ‘verlichting’. Verlichting is een permanente staat van ‘Zijn’ en dat is er slechts voor weinig mensen.

“In de stilte van de geest-BEN IK” (Wei Wu Wei) ⁽²⁾

JedMcKenna omschrijft het zo:
Bewustzijn is het Ene, de algehele en enige werkelijkheid. Behalve Bewustzijn is heel de rest, met inbegrip van het universum, materiële objecten en personen, onecht. Bewustzijn wordt het best gedefinieerd als de oneindige, overal aanwezige, almachtige, onlichamelijke, onpersoonlijke, transcendente werkelijkheid die de goddelijke grondslag is van al het Zijn. Bewustzijn wordt vaak beschreven als ‘niet dit, niet dat’ omdat Bewustzijn niet correct kan worden beschreven als dit of dat. In feite kan bewustzijn nooit gekend worden als een object van ervaring, want het is juist het subject dat alles ervaart. Bewustzijn is de oorsprong van dit en dat, de oorsprong van alle krachten, substanties, het hele bestaan, het ongedefinieerde, de basis van alles, ongeboren, de essentiële waarheid, onveranderlijk, eeuwig, het absolute. Hoe kan Bewustzijn correct gedefinieerd worden als iets in de materiële wereld, als Bewustzijn zelf de basis is van de werkelijkheid? Bewustzijn is het substraat van de materiële wereld, die daar weer een illusoire afspiegeling van is. Bewustzijn is geen gevolg van de wereld, maar juist haar oorzaak. Van Bewustzijn wordt gezegd dat het de allerzuiverste kennis is, en straalt vanuit een bron van oneindig licht. Door onwetendheid is Bewustzijn zichtbaar als de materiële wereld en haar objecten. Bewustzijn heeft geen eigenschappen en geen vorm. Het is het Zelfbestaande, het Absolute en het Onvergankelijke. ⁽³⁾

Bewustzijn is niet hetzelfde als de energie die we hier op aarde kunnen ervaren via lichtverschijnselen, energiebollen, aura’s, kinesiologie, reiki,… Deze energie kan je zien en voelen, Bewustzijn niet.
Ons lichaam, de wereld rondom ons, het heelal,… zijn verschijnselen, een dans van energie. Niet meer dan dat. Bewustzijn heeft deze energie gecreëerd, maar is het niet. (Of toch wel).

Veel schrijvers zien ons leven als een film waarin het denkbeeldig ‘ik’ de hoofdrol speelt, samen met een grote groep figuranten (goede en slechte natuurlijk). In deze film speel je de rol van een afgescheiden individu die in interactie gaat met de anderen. Wij ervaren die film en onze rol daarin als de werkelijkheid, maar de echte werkelijkheid is het zuivere en pure scherm waarop je eigen drama geprojecteerd wordt door het zuivere en pure licht. Het scherm en het licht is wie je in werkelijkheid bent en wat er te zien is, is alleen maar de rol die gespeeld wordt op dit moment. Je kan buiten je eigen leven staan; vanuit Bewustzijn bekijk je je leven hier op aarde vanop een afstand en ben je gewoon de toeschouwer van wat hier gebeurt.

Dat idee pikt het ego natuurlijk niet.
Ons ego wil zelfstandig zijn, iemand zijn, apart zijn, uniek zijn, een persoonlijkheid zijn, het leven in handen nemen, zin geven, organiseren, bepalen in welke richting het gaat, streven naar iets beters, vooruitzien, verlangen naar iets anders, nooit genoegen nemen met wat er is. Altijd streven naar, altijd vechten, altijd rusteloos, altijd veranderen,… Zo bouwen we onze persoonlijkheid op en voelen ons nooit gelukkig en rustig. Het ego doet ons denken op hol slaan (is iets heel anders dan je verstand gebruiken), doet ons piekeren, maakt ons bang voor ons leven en voor de toekomst, creëert angsten die er niet moeten zijn, maakt emoties los waar we niet kunnen mee omgaan (is iets heel anders dan gevoelens), vindt wat we in het verleden deden zo belangrijk (prestige), wentelt zich in het verdriet van het verleden en speelt zo graag de slachtofferrol, het voelt zich altijd tekort gedaan, het voelt zich bedreigd als een ander iets beter kan, het ego is jaloers en wil hebben wat een ander heeft of zijn wat een ander is, wil erkenning en waardering, oordeelt altijd,….
Het ego vindt het denken zo belangrijk, versterkt hierdoor zichzelf en creëert angst. Het ego kan zich niet laten meedrijven in wat is en aanvaarden wat is. Dan verliest het alle controle en daar kan het niet mee leven. Het ego wil vragen beantwoord krijgen die niet kunnen beantwoord worden.
Onze maatschappij, waar denken en weten zo belangrijk is, bevestigt dit ego.
Maar ook religies en veel spirituele wegen; je hebt gefaald of je bent schuldig, dus je moet en kan veranderen, je moet en kan jezelf verbeteren, je moet en kan groeien, enz. Maar ook: zoek het kind in jezelf, zoek het licht in jezelf, zoek het goddelijke in jezelf, zoek naar je ‘hoger’ bewustzijn,… Waar zit dat kind, dat licht, dat goddelijke, dat ‘hoger’ bewustzijn? Je gaat het nooit vinden want het zit er niet. Dat is weer duaal denken: ik en het kind, ik en het licht, ik en het goddelijke, ik en mijn ‘hoger’ bewustzijn. Je bent gewoon je kind, je bent gewoon het licht, je bent gewoon het goddelijke, je bent Bewustzijn. Je hoeft het niet te zoeken.

Het resultaat van dit ego spel is dat we rommel opbouwen, rommel gecreëerd door het trio ego, denken, angst. Die rommel trekt een mist op zodat we nooit kunnen ervaren wie we werkelijk zijn en de rust vinden waar we zo naar verlangen.
Voorbeelden van rommel zijn: schuldgevoelens, oordelen, vooroordelen, irritaties, een beter mens worden, jezelf een moeilijk pad opleggen, onrust, denkpatronen, systemen, religies, streven, veranderen, verlangens, denken, piekeren, angsten, willen weten, beter weten, hechten aan het verleden,…
Dat betekent niet dat we het gevecht met het ego moeten aangaan, want dat is terug een streven en een ego spelletje. Het versterkt terug het ego. Daarbij, het ego is niet ‘slecht’, het is ook een vorm dat Bewustzijn gecreëerd heeft. Er goed mee kunnen omgaan, het zijn plaats kunnen geven in ons leven, dat is de kunst.
 
 

2. HET PROCES OM TE ONTWAKEN UIT DE DROOMSTAAT

Als je het proces loopt om te ontwaken in de droomstaat bestaat het gevaar of de verleiding om daar te blijven want het is er veilig en knus. Wat oefenen in non-duaal denken, het ego wat in de gaten houden en voor de rest dobberen we maar wat rond en laten we ons in slaap wiegen.
Of we blijven in de fase van de zoeker door met ons denken en ons verstand alles proberen te begrijpen. En dat is in een kring lopen (zoeken komt van het Latijnse cerculare-cirkel).
Om de waarheid te leren kennen en te ontwaken uit de droomstaat moet je VERDER gaan. Verder gaan betekent de ego-rommel opruimen die het Bewustzijn als een mist bedekt. Zie het als een vuile lens waar het licht troebel doorschijnt. Of als een vuil prisma dat niet alle kleuren kan weergeven door het stof dat erop ligt.

Dat opruimen is een pijnlijk proces want het ego wordt stelselmatig afgebroken. En dat kan heel diep gaan. Je moet al je zekerheden loslaten; de patronen in je leven zien en ze aanvaarden; als er eenzaamheid is, kijk je die recht in de ogen; je zoekt je angsten op, je durft ze onder ogen zien, je vecht er niet meer tegen en gaat ze uit de weg waar het kan; je vlucht niet meer voor alle moeilijke momenten en situaties in je leven en neemt ze zoals ze zijn; als er gepiekerd wordt, dan is dat maar zo; je laat je zelfvertrouwen (ook dat is aan je ego gebonden) afbreken en durft te leven in die onzekere toestand; je bent niet meer bang voor je dood; je gelooft niet meer in alle leermeesters en wijsheden uit je verleden; je bent niet meer trouw aan jezelf (=het ego); je aanvaardt jezelf zoals je bent met al je zorgen en angsten; je durft niets of niemand meer te zijn; je vecht niet meer…
Opnieuw JedMcKenna: ‘Als je het gevoel hebt dat je levend wordt gevild, dat je eindeloos wordt leeggezogen en dat je identiteit helemaal uit elkaar valt; als je vergaat van de pijn, je gezondheid naar de bliksem gaat en je leven aan het ontsporen is, als je de liefde in jezelf voelt wegsterven en als je denkt dat de dood beter is dan dit, dan zou het wel eens het ontwakingsproces kunnen zijn.’ ⁽⁴⁾

Opruimen is ook het zwarte gat inkijken om onszelf te ontdekken.
In dat zwarte gat is niets en dat schrikt ons af: geen vormen, geen patronen, geen concepten, geen uitleg, geen zin. Niets, Niet-Iets. Enkel stilte. Vrede en rust. Liefde.
Het is als sterven. Dan is er geen lichaam, geen denken, geen persoonlijkheid meer. De mist is opgetrokken. Dan is er enkel nog Liefde, wat we in essentie zijn.
‘DE DOOD LEGT LIEFDE BLOOT’ (Marijtje van der Horst).
“Liefde is de afwezigheid van een ‘ik’, afwezigheid van een ego. Het niet verweven zijn met een lichaam, met zintuiglijkheid, met denken en voelen. Dat wat er overblijft, is dat, wat zich in ieder levend wezen her-kent; dat is Liefde”. (Wolter A. Keers) ⁽⁵⁾

Hoe kan je opruimen? Door het niet meer buiten jezelf te zoeken, maar de weg naar binnen te gaan.
Door het op je eigen manier te doen. Meditatie is een mooie vorm: er gewoon zijn zonder de dwangmatigheid van het denken. Maar het hoeft niet.
Het denken zal ons nooit gelukkig maken. Het denken staat onze ervaring met Bewustzijn in de weg. Het denken in toom houden, wel ons verstand gebruiken, het leven be’leven’, geen vragen meer stellen, alles aanvaarden zoals het is,… dat is opruimen. Zo zal het ego zijn spelletje minder en minder kunnen spelen en komt er meer ruimte om te ervaren wie we werkelijk zijn. Dat ervaren gaat voorbij de zintuigen, dat ervaren is niet in woorden en denkbeelden te beschrijven.
Hoe weet je dat je aan het opruimen bent?
Dan verdwijnt alle angst….
Dan zoek je niet meer, is de zoeker verdwenen.
Je legt niet meer de schuld bij de ander als er wat misgaat, je bent niet meer goed voor de ander uit schuldgevoel, verplichtingen, eigenbelang of om aandacht te krijgen; je vindt je goede eigenschappen ook niet meer belangrijk; je vraag gewoon geen aandacht meer.
Trots (op je verleden, je werk, je kinderen, jezelf,…) is het laatste dat verdwijnt.

WILLOOS LEVEN,
OF GELEEFD WORDEN,
IS RECHTSTREEKS LEVEN,
WU WEI,
EN IS TEVENS
LEVEN ZONDER TRANEN (Wei Wu Wei) ⁽⁶⁾
 
 

3. WAAROM IS DIT ALLEMAAL NU ZO BELANGRIJK?

Ons uitgangspunt was: heb je rust gevonden in het (spirituele) leven dat je nu hebt?
Veel lijden en angsten worden veroorzaakt door het duaal denken; we splitsen onze wereld op in goed en kwaad, geluk en ongeluk, goed gedrag en slecht gedrag, goede en slechte mensen, oorzaak en gevolg, schuld en boete, goede en slechte energie, goede spirituele paden en andere spirituele paden, goede religies en kwaadaardige religies, goede gezondheid en slechte gezondheid, goed eten en ongezond eten, goede geneeskunde en slechte geneeskunde,… Het gevolg is dat we oordelen en worden veroordeeld, we voelen ons schuldig en beschuldigen anderen, we voelen ons meer of minder dan anderen, we voelen ons gelukkig en ongelukkig, we voelen ons goed of slecht,…
Veronderstel nu eens dat non-dualiteit bestaat, dat alles één groot Bewustzijn is met al zijn vormen en dat er niet meer is dan dat. Dan hoef je in deze wereld niets meer te beoordelen en te bestempelen als goed of slecht, geluk of ongeluk, ziekte of gezond.
Terug het voorbeeld van onze energie dat Bewustzijn hier op aarde gecreëerd heeft en waar in spirituele kringen zoveel om te doen is: deze energie IS er gewoon, is niet goed of slecht. Slechte energie opruimen kan dus niet, wel de emoties die het ego erop geplakt heeft, die kan je opruimen.

Als we in Bewustzijn alles zijn, dan zijn we ook wat we als goed en slecht bestempelen. Dus ook het zogenoemde ‘slechte’ van de ander of van de wereld zijn we ook. Wat we bij onszelf als ‘slecht’ ervaren, verdringen we meestal en creëren zo een schaduwkant in ons leven/lichaam/denken. Om ermee rond te komen projecteren we alle manifestaties uit onze schaduw op een ander of een zogenaamd kwaad in de wereld. Dit omdat we de werkelijke bron niet bij onszelf willen vinden. Maar we zijn alles, alles IS er gewoon. Bijvoorbeeld agressiviteit willen we niet bij onszelf zien, maar we trekken wel ‘ten strijde’ tegen het geweld in de wereld.

Als je niet meer oordeelt, dan is alles zoals het is, dan ben je zoals je bent, dan hoef je jezelf niet meer te veranderen omdat je dat zelf nodig vindt of omdat anderen dat verwachten van jou, dan mag je er gewoon Zijn. Zonder meer.
Dan moet je niet meer op zoek gaan naar jezelf want je bent het al en je bent het ook altijd al geweest. Er is niets te zoeken, niets te vinden.

Tussendoor: en als ik ziek ben, of in mijn geval een chronische ziekte CVS, wat doe je daar dan mee? Wel, als ik dat nu goed of slecht vind, er kan daar toch niets aan veranderd worden. Er is ziekte in de rol die wij spelen op deze wereld. Het is slechts een ervaring waarop ik niet het etiket goed of slecht hoef te plakken. Natuurlijk zorg ik dat de kwaliteit van mijn leven zo goed mogelijk is en als ik zou kunnen genezen, natuurlijk. Maar voor de rest heb ik ervaren dat vechten tegen de ziekte en het leven geen zin heeft. Veel hangt af van het standpunt waaruit je alles bekijkt: wie is er ziek? Ben ik ziek of is er ziekte? Als ik door het denken mij personaliseer met mijn lichaam, dan ben ik ziek en lijd ik. Nu ik weet dat ik Bewustzijn ben, kan ik een zekere afstand nemen van mijn lichaam en liefdevolle aandacht besteden aan de klachten die het heeft. Maar ik ga niet meer mee in het ego-spelletje van willen genezen, veranderen, verbeteren, de arme-ik met zijn CVS, allerhande emoties die daardoor ontstaan,… Ik stop geen energie meer in het vechten, energie die ik nu meer heb in mijn dagelijks leven.

Een ander tussendoortje: wat doe je dan met het lijden in de wereld? Er is lijden, het is er altijd al geweest en het zal er altijd zijn. Dat heeft de geschiedenis ons geleerd en dat ervaren we ook dagdagelijks in ons leven. Maar wat verandert er door daar een mening over te hebben? Niets, dat heb ik in mijn geëngageerd leven van vroeger gemerkt. Over alles en nog wat een mening hebben en de oplossing ook nog kunnen formuleren. Een prachtig spelletje van het ego, maar er verandert niets. Als het onze rol is om het lijden van anderen te verzachten, dan kunnen we die spelen. Dat heb ik ook gedaan. En ik steun nog altijd hulporganisaties en mensen die proberen iets aan het ‘onrecht’ te doen. Als dat hun rol in het leven is, dan help ik hen. Mijn rol is op dat vlak tijdelijk uitgespeeld. Maar dat betekent niet dat ik er ongevoelig voor geworden ben.

We gaan nog een stapje verder: wat doe je dan met reïncarnatie, karma, de ziel, hemel en hel, engelen,… Ook dat weet ik niet. ‘Vroeg een leerling aan zijn Zen meester: is er leven na de dood? Antwoordde die: ik weet het niet. Maar je bent toch een Zen meester zei de leerling. Ja, maar geen dode was zijn antwoord’.
Dit is de visie van Maharshi: “ De evolutietheorie, de filosofieën die verschillende niveaus en graden beschrijven, de stelsels die spreken van de geest die afdaalt in de materie en al evoluerend terugkeert, het idee dat het zelf zich tot volmaaktheid ontwikkelt-al deze dingen zijn voor mensen die spiritueel onontwikkeld zijn, die materieel gericht zijn, maar voor de gevorderden zijn deze gedachten van geen belang. De eerstgenoemden richten hun denken op vorm en object, welke vanuit het hoogste standpunt gezien onwaar zijn. Ook de theosofie heeft het over het evoluerende zelf. Hoe kan dat? Het ware Zelf is oneindig, vormloos, onafhankelijk van tijd en vandaar onafhankelijk van evolutie; het kan zich niet ontwikkelen tot volmaaktheid, omdat het al volmaakt is, vrij, grenzeloos. Maar theosofie en soortgelijke stelsels kunnen in het begin hun nut hebben voor wie denken: ik ben het lichaam, of: ik ben deze persoon. Andersdenkenden hebben deze stelsels niet nodig.” ⁽⁷⁾
 
 

4. HET LEVEN IS DUS ZEER EENVOUDIG

Als we alleen maar Bewustzijn zijn, als we vanuit ons denken een wereld creëren zoals we zelf zijn, als onze stoffelijke wereld een illusie is, bestaan onze problemen dan wel? Of zijn die gewoon een creatie van het ego?

Veel (volgens sommigen alles) is in ons leven bepaald en de enige keuze die we hebben (volgens sommigen is er zelfs geen keuze) is of we al dan niet gelukkig zijn met het leven dat we voorgeschoteld krijgen, of we het aanvaarden of verwerpen, of we ermee leven of ertegen vechten, of we al dan niet rust vinden. Wat er gebeurt in ons leven kan dan vastliggen, maar hoe we met dit leven en de ander omgaan, daar ligt misschien speelruimte. Met de nadruk op spelen, want het leven is misschien één groot spel.
Wat er ook gebeurt in je leven, het is altijd JUIST. Niet goed, niet slecht, altijd JUIST.
Aanvaarden wat is en er gewoon zijn. Uit die visie zullen we dan ook op een open, eerlijke en liefdevolle manier tegenover ons leven, de ander en het geheel staan.
En het is heel eenvoudig: als het ego zijn plaats krijgt, dan ga je anders staan tegenover alles en iedereen. Niet beter, niet slechter, gewoon anders.
 
“Je taak is om te Zijn, niet om dit of dat te zijn. De methode laat zich samenvatten in WEES STIL. Het betekent: vernietig jezelf, omdat elke vorm de oorzaak van narigheid is.” (Maharashi) ⁽⁸⁾

Heeft het leven dan wel een zin? Dat kan je je wel afvragen. Misschien heeft het leven op zich geen zin, maar kan je er voor jezelf iedere dag een zin aan geven. En ook dat hoeft niet. Je kan vrede hebben met wat er is, rust vinden met wat er is, omgaan met de dingen zoals ze zijn. De wereld anders bekijken, bekijken vanuit Bewustzijn.
In schoonheid, waarheid en liefde.

En genieten van alles wat is, hoe klein en eenvoudig het ook verschijnt.
Want al leven we in een droomstaat, ook Maya genoemd, het is prachtige wereld, gecreëerd door Bewustzijn en we mogen en kunnen ervan genieten.
“Een Zen-meester lag op zijn sterfbed hartstochtelijk te huilen. Zijn leerlingen begrepen dit niet en stelden de vraag: ‘waarom huil je zo, je bent verlicht en weet toch dat deze wereld niet bestaat?’ Zijn antwoord was: ‘dat is zo, maar het is hier zo mooi…”

Krijg je dan meer rust dan je nu hebt? Kan, en de rust die je krijgt kan van een meer permanente staat zijn. Niet meer het duale spel van rust en onrust, maar een rust die gebouwd is op de waarheid, een gemoedsrust.
Word je dan gelukkig? Dat zie je dan wel…

‘Heb je het geduld om te wachten
tot je slijk bezonken en het water helder is?
Kun je onbeweeglijk blijven
tot de juiste handeling zichzelf aandient?’(Lao Tzu) ⁽⁹⁾

Meer lezen? Kan op www.spiritualiteit-in-alle-eenvoud.be.

Hier zijn ook enkele schrijvers: S.N.Maharaj, S.R.Maharshi, R.S. Balsekar, Douglas E. Harding, U.G.Krishnamurti (niet J. Krishnamurti), Ramakrishna, Wei Wu Wei, Tony Parson, Leo Hartog, Isaac Shapiro, J.K. Schippers, DouweTiemersa, Francis Lucille, Stephen Batchelor, Jan Kersschot, Jed McKenna, Han van de Boogaard, Wolter A. Keers, Hans Laurentius, Jan van Delden, Alexander Smit, Jean Klein,… Uitgeverij Samsara (www.samsarabooks.com) publiceert veel titels over dit onderwerp.

Noten:
⁽¹⁾ S.N. Maharaj, Ik Ben-Zijn, Altamira-Becht, Haarlem 2000 (p.253)
⁽²⁾ Wei Wu Wei, Onwerelds Wijs, Samsara Uitgeverij bv, Amsterdam 2005 (p.130)
⁽³⁾ Jed McKenna, Theorie van alles, Samsara Uitgeverij bv, Amsterdam 2014 (p.144)
⁽⁴⁾ Jed McKenna, Notities, Samsara Uitgeverij bv, Amsterdam 2010 (p.78)
⁽⁵⁾ Wolter A. Keers, Vrij Zijn, Samsara Uitgeverij bv, Amsterdam 2015 (p.158)
⁽⁶⁾ Han van den Boogaard, Leven zonder tranen, Samsara Uitgeverij bv, 2009 (p.7)
⁽⁷⁾ S.R. Maharshi, Gesprekken, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer 2002 (p.42)
⁽⁸⁾ S.R. Maharashi, Gesprekken, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer 2002 (p.154)
⁽⁹⁾ Lao Tzu, Tao Te Ching, Uitgeverij Ten Have, Kampen, 2000 (p.15)